W niedzielę, 8 grudnia 2024 roku, Oranżeria Muzeum Romantyzmu w Opinogórze Górnej wypełniła się dźwiękami najpiękniejszych pieśni i arii epoki romantyzmu. Koncert „Serce kobiety – recital pieśni i arii kompozytorów doby romantyzmu” był nie tylko ostatnim wydarzeniem muzycznym tego roku w ramach cyklu koncertowego muzeum, ale także wyjątkową podróżą przez emocje i tradycje operowe oraz operetkowe.
Wieczór zachwycił publiczność bogactwem brzmień i wzruszającymi interpretacjami w wykonaniu znakomitych artystów. Główną gwiazdą wieczoru była sopranistka Joanna Nawrot-Maciejowska, solistka Opery Wrocławskiej i Opery Bałtyckiej w Gdańsku.
Towarzyszył jej pianista Sławomir Wilk, znany z licznych występów na międzynarodowych scenach. Gościnnie wystąpił również tenor Piotr Maciejowski. Po koncercie, w Dworze Krasińskich, w ramach Galerii Jednego Obiektu, zaprezentowano obraz „Pogrzeb na wsi” z 1878 roku autorstwa Stanisława Witkiewicza, udostępniony przez Muzeum Narodowe w Warszawie.
Sławomir Wilk i Piotr Maciejowski
Joanna Nawrot-Maciejowska to utalentowana sopranistka, która ukończyła z wyróżnieniem Wydział Wokalno-Aktorski Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku. Swoje umiejętności doskonaliła również na Uniwersytecie Pedagogicznym im. KEN w Krakowie oraz w Akademii Muzycznej w Krakowie. Współpracowała z Operą Bałtycką w Gdańsku oraz Operą Wrocławską. Brała udział w licznych międzynarodowych festiwalach muzycznych, m.in. na Białorusi i w Rosji. W 2017 i 2018 roku była finalistką Międzynarodowego Festiwalu Piosenki Anny German w Warszawie. W swoim repertuarze posiada partie operowe, operetkowe, muzykę sakralną oraz pieśni.
Piotr Maciejowski to tenor, absolwent Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Poznaniu w klasie prof. Wojciecha Maciejowskiego. Ukończył również studia III stopnia na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie, uzyskując stopień doktora sztuki. W ramach programu Erasmus odbył studia magisterskie w Conservatorio di Musica Giuseppe Verdi w Mediolanie. W latach 2013–2018 był uczestnikiem Akademii Operowej Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie. Współpracował z wieloma orkiestrami filharmonicznymi w Polsce, występując pod batutą uznanych dyrygentów.
Sławomir Wilk i Piotr Maciejowski
Oboje artyści aktywnie angażują się w promocję muzyki romantyzmu, pełniąc funkcje dyrektora artystycznego i programowego festiwalu „Mazovia Romantica”. Ich wspólne występy, takie jak koncert „Serce kobiety” w Muzeum Romantyzmu w Opinogórze, spotykają się z entuzjastycznym przyjęciem publiczności, dostarczając niezapomnianych wrażeń artystycznych.
Sławomir Wilk to pianista o międzynarodowym uznaniu, którego talent i pasja uczyniły jednym z czołowych artystów polskich swojego pokolenia. Absolwent gdańskiej Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki oraz Royal Irish Academy of Music w Dublinie, w 2018 roku uzyskał tytuł doktora na swojej macierzystej uczelni.
Jego występy, obejmujące recitale solowe i koncerty symfoniczne, odbywały się na pięciu kontynentach, a debiut w Lincoln Center i Carnegie Hall w 2010 roku ugruntował jego pozycję na scenie międzynarodowej. Pianista współpracował z wybitnymi dyrygentami, a w jego repertuarze szczególne miejsce zajmuje twórczość Fryderyka Chopina i Ignacego Jana Paderewskiego, co przyniosło mu liczne prestiżowe nagrody.
Repertuar koncertu „Serce kobiety – recital pieśni i arii kompozytorów doby romantyzmu” w Oranżerii Muzeum Romantyzmu w Opinogórze Górnej zachwycił różnorodnością i pięknem wykonanych utworów. W programie znalazły się:
- Wagner/F. Liszt – Isolde Liebestod (transkrypcja fortepianowa z opery „Tristan i Izolda”) w wykonaniu Sławomira Wilka.
- Puccini – Tu che di gel sei cinta, aria Liu z opery „Turandot”.
- Puccini – O mio babbino caro, aria Lauretty z opery „Gianni Schicchi”.
- Lehár – Twoim jest serce me, w wykonaniu Piotra Maciejowskiego.
- Puccini – Sola perduta abbandonata, aria Manon z opery „Manon Lescaut”.
- Czerny – Fantasie Brillante sur „Le nozze di Figaro”, op. 493, w wykonaniu Sławomira Wilka.
- Puccini – Vissi d’arte, aria Toski z opery „Tosca”.
- Moniuszko – Znowu cię przy sercu pieszczę, duet Zosi i Franka z opery „Flis”.
- Hymne à l’amour.
- Mamma son tanto Felice, w wykonaniu Piotra Maciejowskiego.
- Kálmán – Czardasz Silvy z operetki „Księżniczka Czardasza”.
Sławomir Wilk – pianista, o wrażeniach z występu przed opinogórską publicznością:
„To mój pierwszy raz w Opinogórze i jestem bardzo mile zaskoczony. Przede wszystkim wspaniałą publicznością – niezwykle ciepłą, entuzjastyczną, naprawdę czuje się radość płynącą z ich obecności i miłości do muzyki. Jestem tym bardzo wzruszony. Myślę, że z wielką chęcią wrócę tu jeszcze nie raz. Macie wspaniałe warunki – piękną salę, a otoczenie jest wręcz zachwycające. Naprawdę bardzo przyjemnie się tutaj występuje.”
Komentarz Piotra Maciejowskiego – tenora, na temat występu oraz planów przyszłej współpracy z Muzeum:
„Myślę, że odbiór publiczności, co było słychać po brawach, był bardzo dobry. W Opinogórze wydaje się to wręcz tradycją, że mieszkańcy zarówno Opinogóry, jak i okolicznych miejscowości, są bardzo spragnieni koncertów. Dzięki dyrekcji muzeum mają stały dostęp do kultury wysokiej, co jest dla nich z pewnością niezwykle ważne. Dlatego bardzo się cieszę, że mogliśmy razem ze Sławkiem wystąpić w tym ostatnim tegorocznym koncercie w tak pięknym miejscu.”
„Planujemy kolejny festiwal, podobny do tego, który odbył się latem. Mamy już kilka pomysłów, ale musimy najpierw dopiąć kwestie formalne. Na pewno jednak ponownie pojawimy się u Państwa z bardzo ciekawą ofertą, która – mam nadzieję – z roku na rok będzie coraz bogatsza.”
Galeria Jednego Obiektu – obraz „Pogrzeb na wsi” autorstwa Stanisława Witkiewicza
Galeria Jednego Obiektu, organizowana w Dworze Krasińskich, była niezwykłym dopełnieniem niedzielnego koncertu w Muzeum Romantyzmu. Tym razem zaprezentowano obraz „Pogrzeb na wsi” autorstwa Stanisława Witkiewicza, pochodzący z 1878 roku. Dzieło, będące własnością Muzeum Narodowego w Warszawie, zachwyca mistrzowską kompozycją i sugestywnym przedstawieniem postaci żałobników, kontrastujących z zimowym pejzażem.
Obraz wzbudził uznanie krytyków już podczas swojej premiery w 1878 roku, gdzie doceniono jego walory malarskie oraz realistyczne oddanie rzeczywistości. Jednocześnie zawiera intrygujące elementy, które mogą wskazywać na związek z powstaniem styczniowym, takie jak obecność postaci w szynelach czy symbolika chorągwi, co wpisuje dzieło w nurt sztuki ukazującej polskie dążenia niepodległościowe.
Stanisław Witkiewicz, autor obrazu, był wybitnym polskim malarzem, architektem, pisarzem i teoretykiem sztuki, znanym przede wszystkim jako twórca i popularyzator stylu zakopiańskiego. Urodzony 21 maja 1851 roku, należał do grona artystów, którzy wywarli znaczący wpływ na rozwój polskiej sztuki pod koniec XIX wieku.
Jego działalność nie ograniczała się jedynie do malarstwa – był również cenionym publicystą, którego teksty dotykały kluczowych kwestii religijnych, etycznych i narodowych, m.in. w takich dziełach jak „Chrześcijaństwo i katechizm” czy „Wallenrodyzm czy znikczemnienie”.
Obraz „Pogrzeb na wsi” idealnie wpisuje się w głęboką refleksyjność twórczości Witkiewicza, łącząc walory artystyczne z ukrytą symboliką historyczną. Jak wskazują historycy sztuki, przedstawienie mogło być subtelną formą nawiązania do powstania styczniowego i trudnych doświadczeń narodu polskiego pod zaborami, co czyni dzieło niezwykle istotnym w kontekście polskiej historii i tożsamości.
Prezentacja tego obrazu podczas Galerii Jednego Obiektu była nie tylko okazją do podziwiania talentu Witkiewicza, ale także zachętą do refleksji nad losem i dziedzictwem narodowym.
Tekst, zdjęcia: Ciech24.pl
Źródło: Muzeum Romantyzmu w Opinogórze Górnej