Uroczystość Objawienia Pańskiego. (Iz 60,1-6; Ps 72(71), 1-2.7-8.10-13; Ef 3,2-3a.5-6; Mt 2,1-12)
Bóg objawia się człowiekowi. Daje mu swoje obietnice dotyczące Zbawienia. Mędrcom pozwala się poznać i objawia się jako: Bóg, Mesjasz, Król i człowiek.
C†M†B†2019
C†M†B – symbol wypisywany z okazji uroczystości Objawienia Pańskiego, który pojawia się na drzwiach mieszkań. Oznacza błogosławieństwo dla domu i jego ochronę przed złem. Święto Objawienia Pańskiego jest nazywane Epifanią czyli Objawieniem się Boga człowiekowi. Epifania związana była z trzema wydarzeniami: chrztem – po łacinie „Baptesimus”, weselem w Kanie Galilejskiej – „Matrimonium” i z pokłonem mędrców – co oddano wyrazem „Cogito” – poznaję.
Identyczne litery: C, M i B rozpoczynały również inne wyrażenia: „Christus Multorum Benefactor” – Chrystus wielu (osobom) dobroczyńcą oraz „Christus Mansionem Benedicat” – Chrystus mieszkania błogosławi. Ten ostatni aspekt towarzyszy zwyczajowi pisania kredą na drzwiach naszych domów. Jest to prośba o Boże błogosławieństwo dla naszego domu i nie ma nic wspólnego z imionami mędrców. To do tych liter w średniowieczu dopasowano imiona mędrców. Pomiędzy literami stawiamy znak krzyża jako symbolu Chrystusa (nie jest to znak plus). W zwyczaju tym można również dopatrywać się analogii i kontynuacji tradycji ze Starego Testamentu (Wj 12,1n), gdzie nakazano znaczyć domy krwią baranka, aby uniknąć potępienia i kary Bożej.
Prorok Izajasz opisuje przyszłą chwałę wybawionej Jerozolimy. Jego wizja zawiera obraz nowej Jerozolimy opromienionej Bożym światłem i chwałą. Ci wszyscy, którzy ją wcześniej poniżali, oddadzą jej pokłon. Prorok przedstawia ją jako religijne centrum świata i miejsce spotkań wszystkich narodów. Do Jerozolimy będą pielgrzymować narody, by złożyć dary i hołd Bogu. Izajasz zapowiada odwiedzanie Jerozolimy przez karawany kupieckie, które będą przywoziły cenne dary. Obrazy te przypominają wizytę królowej Saby u króla Salomona. Te pielgrzymki będą miały religijny charakter: głoszenie radosnej nowiny o chwale prawdziwego Boga i nawrócenie obcych ludów. Ukazuje przyszłość Jerozolimy czasów mesjańskich, kiedy miasto zostanie przemienione obecnością Boga. Skutkiem tego będzie spełnienie wszystkich wcześniejszych zapowiedzi pomyślności dla Jerozolimy.
Czy chętnie przychodzę do świątyni, by oddać chwałę Bogu?
Psalm 72 jest modlitwą o błogosławieństwo dla króla. Autor prosi Boga o przekazanie władzy królowi, by ten, kierując się sprawiedliwością dbał o dobro ludu i bronił biednych przed wyzyskiem możnych. Cały kraj, w którym przeważają góry i pagórki ma się cieszyć pokojem i związanym z nim dobrodziejstwem jako owoc sprawiedliwości. Wyraża przy tym życzenie, by panowanie króla trwało wiecznie i ogarnęło cały świat, by przyszłe pokolenia doznały dobrodziejstwa jego rządów, by panowaniu jego towarzyszył powszechny dobrobyt. Do tego króla (Salomona) przybywać będą mnogie narody, które przyniosą daninę i dary, a przed królem oddadzą pokłon i będą mu służyły. Psalm jest też zachęta do modlitwy za rządzących.
Jak często modlę się za papieża, biskupów, kapłanów, rządzących?
Paweł, podobnie jak inni apostołowie, najpierw głosi Ewangelię wśród Żydów. Ostatecznie posłuszny wezwaniu Pana udał się do takich miejsc, gdzie jeszcze nikt nie znał Jezusa Chrystusa. Misję ewangelizacyjną Paweł postrzega jako łaskę od Boga. Apostoł ma także świadomość, że zbawienie nie jest zarezerwowane dla ochrzczonych Żydów, ale jest dostępne dla każdego, kto z wiarą przyjmuje Jezusa jako swojego Pana i Zbawiciela. Uczestnictwo pogan w zbawieniu przejawia się przez złączenie ich w Ciało Chrystusa- Kościół i udział w obietnicach Jezusa zawartych w Ewangelii.
Być włączonym w Ciało Chrystusa oznacza być z Jezusem w bardzo bliskiej osobistej relacji, z której wypływa głęboka pewność, że jest się zbawionym i osiągnie się życie wieczne. Chrześcijanin poprzez wiarę i osobistą więź z Chrystusem staje się narzędziem Boga w świecie. Przynależność do Kościoła i udział w obietnicach Jezusa sprawia, że człowiek wierzący może pokonywać za przykładem Pawła wszelkie trudności i prześladowania.
Czy przyjąłem już Jezusa jako swojego Pana i Zbawiciela? Czy mam pewność zbawienia i życia wiecznego? Mateusz opisuje reakcję różnych ludzi na wiadomość o narodzeniu Jezusa Chrystusa. Mędrcy (magowie perscy, badacze gwiazd, astrologowie) ze Wschodu zdecydowali się na długą i niebezpieczna podróż, by poznać i zobaczyć nowo narodzonego Króla. Bezpośrednią przyczyną podróży mędrców (magów) było pojawienie się gwiazdy, którą uznali za znak narodzenia króla żydowskiego. Wzięli ze sobą dla Niego dary- złoto , kadzidło i mirrę.
Złożone złoto wyrażało uznanie w Dziecięciu –godności Króla. Kadzidło było potwierdzeniem Boskości Jezusa, a mirra była zapowiedzią Jego męki. Pojawienie się mędrców wywołało zamieszanie na dworze królewskim, a wieść o nowo narodzonym królu przeraziła Heroda i całe miasto. Król Herod nie wiedział, gdzie miał narodzić się Chrystus. Wezwał kapłanów i uczonych w Piśmie, by mu powiedzieli, gdzie się miał narodzić Mesjasz. Ci na podstawie proroctwa z księgi Micheasza wskazali Betlejem jako miejsce narodzenia. Herod potajemnie, ale dokładnie wypytuje mędrców o czas ukazania się gwiazdy aby ustalić wiek nowo narodzonego króla. Gwiazda towarzyszy mędrcom w drodze do Betlejem i towarzyszyła im aż do miejsca pobytu dziecka.
Mateusz stwierdza, że Pan Jezus był w domu, do którego weszli i oddali Mu pokłon oraz złożyli swe dary. Pokłon oddawano przez padnięcie na kolana i dotknięcie czołem ziemi. Ewangelista Mateusz opisując hołd mędrców widzi w nim akt wiary przedstawicieli świata nieżydowskiego (pogańskiego), który uznaje Jezusa za swego króla.
Interwencja Boga krzyżuje plany Heroda i zmienia zamiary mędrców, którzy nie wracają do Heroda, ale inną drogą udają się do swojego kraju. Mateusz w sprzeciwie Żydów i przychylnym przyjęciu Jezusa przez mędrców (pogan) widzi realizację zapowiedzi Bożego planu zbawienia, który obejmuje wszystkie narody, a więc i pogan. Naród wybrany natomiast odrzucił Jezusa jako Zbawiciela. Czytają ten opis w Uroczystość Objawienia Pańskiego wyrażamy Bogu wdzięczność za powszechność zbawienia, którego zwiastunem był hołd pogańskich mędrców.
Jaka postawę przyjmę wobec Chrystusa? Czy oddam Mu hołd jako Bogu i Panu?
Józef Michalski