Eliza Rycembel – aktorka z filmów: „Osiecka” i „Boże Ciało” & Łukasz Maciejewski w PCKiSz

Eliza Rycembel o związkach z Ciechanowem
Byłam tutaj częstym gościem. Przyjeżdżałam co roku do Ciechanowa i Gołotczyzny na obozy musicalowe i tak właściwie zaczęła się moja przygoda z namiastką aktorstwa. Jednym z moich marzeń z tamtego okresu było tańczyć, śpiewać i zagrać w musicalu. Mam jednak świadomość, że w Polsce póki co ten gatunek nie byłby w stanie zgromadzić dużej widowni.

O filmie „Boże Ciało”
„Boże Ciało” i spotkanie z Janem Komasą, było zetknięciem się z nową metodą pracy nad filmem i stanowiło spore wyzwanie. Nominacja do Oscara i możliwość uczestniczenia w oscarowej gali była dla naszej młodej ekipy sporym zaskoczeniem. Miałam jedynie wyobrażenie jak wygląda sama ceremonia ale nie miałam pojęcia, że tak naprawdę będzie ona miała miejsce w…centrum handlowym. Oczywiście z gigantyczną salą kinową ale na co dzień jest to po prostu „wypasiona” galeria handlowa.

Dzięki spotkaniom z twórcami filmów, nominowanych w tej samej kategorii miałam możliwość poznać Antonio Banderasa czy Pedro Almodovara, co samo w sobie wydawało mi się snem. Nie ukrywam miałam nadzieję, że pojawi się też Leonardo DiCaprio ale nie przyszedł a ja wcale nie uważam by był najprzystojniejszy😊.

Warto podkreślić, że jako twórcy wszystkich nominowanych filmów bardzo się nawzajem wspieraliśmy i cieszyliśmy faktem, że zaszliśmy tak daleko. Z całą ekipą „Bożego Ciała” mamy kontakt właściwie do dziś, co wcale nie jest takie częste, bo zwykle na planie filmowym twórcy żyją ze sobą bardzo intensywnie ale po zakończeniu zdjęć każdy idzie w swoją stronę.

Jedynym minusem naszej hollywoodzkiej przygody było Los Angeles, które w mojej ocenie jest po prostu brzydkim miastem, bez centrum, składa się jedynie z ulic, które są poukładane w przecznice.

Podsumowując, międzynarodowy sukces „Bożego Ciała” pozwolił mi spróbować swoich sił w zagranicznych produkcjach, jednak w swej osobistej, aktorskiej hierarchii wyżej stawiam film „Nina” w reżyserii Olgi Chajdas.

O serialu „Osiecka”
Zagranie Agnieszki Osieckiej było dużym wyzwaniem. Wiedziałam że wcielam się w kobietę nietuzinkową. Materiałów o młodej Agnieszce Osieckiej poza kilkoma czarno białymi zdjęciami właściwie nie ma. Czytając sam scenariusz, nie rozumiałam jej wyborów czy skłonności do podejmowania ryzyka. Dopiero podczas kręcenia scen czułam, jak z każdym dniem staje mi się bliższa, jak coraz bardziej zaczynam ją rozumieć. Dla mnie Agnieszka Osiecka była człowiekiem, którego celem było nieustannie czegoś doświadczać i to nadawało sens jej życiu.

Przyznaję że w trakcie kręcenia serialu zapragnęłam trochę żyć Jej życiem co było bardzo wciągającym doświadczeniem. Gdy uświadomiłam sobie, że najlepsze lata Agnieszki Osieckiej zagra Magdalena Popławska wpadłam w szał i zdemolowałam swoje mieszkanie😊. A mówiąc poważnie z Magdą lubimy się prywatnie, często ze sobą rozmawiałyśmy, wymieniałyśmy się informacjami by umiejętnie i z wyczuciem przekazać sobie tę rolę.

O lockdownie aktorów
W czasie lockdownu mieliśmy możliwość nagrywania castingów i wysyłania ich. Plany filmowe rzeczywiście nie działały. Jednak spektakle i inne formy, które były w tym czasie kręcone i „wrzucane” do internetu dawały poczucie normalności. Choć oczywistym jest że nie da się studiować aktorstwa przez internet. Szczególnie odczuli to studenci IV roku, którzy zostali pozbawieni spektakli dyplomowych, co może być sporym utrudnieniem, by wystartować w tym zawodzie.

O zawodowych planach na przyszłość
Mogę zdradzić że zagrałam w zagranicznym serialu w językach hiszpańskim i angielskim. Mam nadzieję, że będzie go można obejrzeć w Polsce. Zagrałam też główną rolę w serialu dla jednej z wiodących platform cyfrowych ale oprócz tego, że premiera zaplanowana jest na późną jesień tego roku, nie mogę zdradzić nic więcej. Z grupą przyjaciół, których kocham nad życie gram w teatrze niezależnym. Dzięki temu czuję wolność i twórczą swobodę. Wspólnie mamy pełną kontrolę na procesem powstawania spektakli.

Mimo dość ryzykownej formy działania udaje nam się utrzymać na rynku już kilka lat i grać z dużą częstotliwością. Nasze spektakle gramy choćby na deskach Teatru Soho ale zdarzało się nam występować w galeriach handlowych, prywatnych mieszkaniach czy jadącym autobusie. Podejmujemy tematy ważne „tu i teraz” i stawiamy na bliski kontakt z widzem.